Top 50 największych graczy Manchesteru United

W historii klubu z Old Trafford przewinęło się wielu wspaniałych piłkarzy, którzy zachwycali ówczesnych kibiców a dzisiaj inspirują kolejne pokolenia. Portal Times Online przygotował zestawienie 50 największych graczy w historii Manchesteru United. Czy angielscy dziennikarze trafili w gusta kibiców? Zapraszamy do lektury!

50. Cristiano Ronaldo

Cristiano Ronaldo jest prawdopodobnie drugim najbardziej utalentowanym piłkarzem w historii Manchesteru. W przyszłości będzie zapewne wymieniany w jednym rzędzie z Pele czy Maradoną. Oczywiście jest duże prawdopodobieństwo, że nie posiedzi już długo na Old Trafford. Nie chciałbym wzbudzać kontrowersji poprzez umieszczenie go na 50 pozycji, jednak prawdziwe legendy United nie wymuszają karnych ani nie chcą grac w Realu Madryt. Przede wszystkim uważam za idiotyczne umieszczanie go przed Robsonem, Byrne’em czy Lawem. Szczerze mówiąc, gdyby Ronaldo nie afiszował się tak ze swoją chęcią przejścia do Realu oraz nie przewracał się przy każdej lepszej okazji, byłby na 3 lokacie. Niestety zajmuje 50 miejsce.

49. Mark Robins

Końcówka lat osiemdziesiątych to ciężki okres dla fanów „Red Devils”. Sir Alex pozbywał się takich zawodników jak Paul McGrath czy Norman Whiteshide. Kibice musieli z kolei oglądać porażki z Crystal Palace. W Styczniu 1990 Manchester grał na wyjeździe z Nottingham Forrest. Porażka miała pozbawić szkockiego trenera posady. Diabły wygrały jednak 1-0 a bramkę strzelił właśnie Robins. Kto wie czy gdyby nie tamta bramka Robinsa dziś faktycznie nie oglądalibyśmy sir Alexa jako trenera Manchester.

48. Brian McClair

» Legendy: Brian “Choccy” McClair.

Aktualnie Manchester jest zespołem, który nie narzeka na brak napastników. W końcówce lat osiemdziesiątych sprawy miały się jednak zupełnie inaczej. Na szczęście sir Alex mógł liczyć na Briana McClaira. Był on niesamowicie pracowity, wszechstronny i bramkostrzelny Szkot. Kupionu za 850 000 funtów z Celticu zdobył w swoim pierwszym sezonie 24 bramki a w następnym po powrocie Hughesa tworzył z nim fantastyczny duet. McClair słynął też z występowania na wielu różnych pozycjach. Aktualnie prowadzi szkółkę młodzieżową.

47. Tony Dunne

» Legendy: Dunne i Herd – wielcy zapomnieni.

W starych czasach, kiedy boczni obrońcy nie włączali się do akcji ofensywnych i nie wspomagali pomocników, ich podstawowym zadaniem była defensywa a Dunne był w tym jednym z najlepszych. Matt Busby kupił go z Shelbourne za 5000 funtów, a Dunne przez właściwie całe lata sześćdziesiąte przywdziewał koszulkę z trójką na plecach. W 1973 roku pozwolono mu odejść do Boltonu, jednak nadal był uważane za najlepszego lewego obrońcę w drużynie.

46. Dwight Yorke

Być może styl życia, czy zachowanie nie odbijały się na karierze Yorke’a, jednak wpływ tego napastnika na grę United po jego przejściu z Aston Villi był ogromny. Pierwsze 3 lata spędzone na Old Trafford to pasmo sukcesów, 3 tytuły mistrzowskie, a nawet potrójna korona. Jego współpraca z Andy’m Cole’em należała do najlepszych w historii United. Niestety Dwight bardzo lubił pojawiać się w mediach przez co popadł w niełaskę u Sir Alexa i został sprzedany do Blackburn z 2 miliony funtów w lipcu 2002.

45. Denis Irwin

» Legendy: Denis “Mr. Dependable” Irwin

Irwin w 511 występach nigdy nie zawiódł czy to na lewej czy prawej obronie. Kiedy 5 lat temu zakończył karierę, „Pan niezadowolony” miał na swoim koncie triumf w Champions League, 7 tytułów ligowych, 2 Puchary Anglii, Puchar Ligi i Puchar zdobywców Pucharu, wystąpił też w 56 spotkaniach reprezentacji Irlandii. 650 000 funtów które Manchester zapłacił Oldham za tego obrońcę było fantastyczną inwestycją. Irwin spłacił to z nawiązką i był jednym z najlepszych bocznych defensorów na świecie.

44. Joe Spence

Spence jako trzynastolatek pracował już w kopalni, cztery lata później walczył w I Wojnie Światowej, dlatego kiedy United kończyli sezon 1921/1922 na ostatnim miejscu w Pierwszej Dywizji ten nie załamywał rak. Drużyna w której grał w latach 1919-33 była jedną z najgorszych w historii klubu jednak on bardzo się wyróżniał i strzelał bramkę w niemal co trzecim meczu. „Podaj do Joe” często właśnie to hasło było skandowane na Old Trafford w latach dwudziestych. Możemy tylko żałować, że Spence na pierwsze trofeum musiał czekać… aż do odejścia z United, w 1936 zwyciężył w Trzeciej Dywizji Północnej z ekipą Chesterfield

43. David Herd

Po transferze z Arsenalu w 1961 roku Herd potrzebował sporo czasu aby odnaleźć się w Manchesterze. Mimo to nikt nie może kwestionować tego, że wynik strzelonych przez niego bramek jest jednym z najbardziej imponujących w historii MU. Herd grał u boku Denisa Law co umożliwiło mu zdobycie wszystkiego co najlepsze, a w latach 62-66 strzelał odpowiednio 19, 20, 20 i 24 bramki w jednym sezonie. Jego bramki sprawiły, że Manchester sięgnąl po Mistrzostwo Anglii w 1965 oraz 1967, a także po Puchar Anglii w 1963. Do historii przeszedł mecz z Sunderlandem w listopadzie 1966. Manchester wygrał 5-0 a Herd strzelił 4 bramki… trzem różnym bramkarzom: Montgomery’emu, Hyrleyowi i Prake’owi

42. Jaap Stam

Ten ogromny Holender uwielbiał grać w defensywie. Już w pierwszym sezonie Jaapa na Old Trafford Manchester sięgnął po Potrójną Koronę, a Holender właściwie nie popełniał błędów. Niestety Stam tuż po tym wspaniałym sezonie napisał biografię, która nie spodobała się sir Alexowi gdyż odsłaniała kulisy szatni Manchesteru. W 2001 roku został sprzedany do Lazio za 16 milionów funtów. Manager „Red Devils” przyznał później, że pozbycie się Stama było ogromnym błędem.

41. Noel Cantwell

Gdyby Cantwell wciąż grał z pewnością wyróżniałby się tym, że jego ulubionymi pozycjami były boczna obrona i… środkowy napastnik. Manchester kupił go z West Ham za 30 000 funtów zyskując w ten sposób fantastycznego dowódcę, który w 1963 jako kapitan poprowadził swój nowy klub do zwycięstwa w FA Cup. Wielu ludzi upatrywało w nim następce Matta Bysby’ego, jednak w 1967 roku Noel zdecydował się poprowadzić Coventry City. Zmarł we Wrześniu 2005 gdy pracował jako poszukiwacz talentów dla reprezentacji Anglii prowadzonej wówczas przez Sven-Gorana Erikssona

40. Gary Pallister

» Legendy: Gary “Big Pally” Pallister.

Gary zawsze był bardzo wyluzowanym obrońcą. Razem ze Steve’em Bruce’em stworzyli jedną z najlepszych par stoperów w historii United. Sir Alex sprowadził go w 1989 z Middlesbrough za 2,300 000 milinów funtów. Cztery lata późnie pomógł on „Czerwonym Diabłom” zdobyć pierwsze od 26 lat mistrzostwo kraju. Do Boro powrócił 9 lat później, po przybyciu Jaapa Stama na Old Trafford. Później sam przyznał, że w 1990 pokłócił się z Fergusonem co bardzo utrudniało mu karierę w United.

„Bardzo często kłóciłem się z sir Alexem, najgorsza kłótnia miała miejsce w przerwie któregoś meczu, kiedy powiedział mi coś, co moim zdaniem było kompletnie niesłuszne. Od tamtego czasu nasze stosunki nie należały do najlepszych. Dwa dni później trafiłem „na dywanik”, to był decydujący moment podczas mojego pobytu na Old Trafford. Myślałem, że odejdę, jednak udało się jakoś załagodzić spór.

39. Stan Pearson

Pearson urodził się w Salford w 1919 roku i od dziecka chciał występować z diabełkiem na piersi. Jego marzenia spełniły się w 1937 roku, kiedy to w swoim debiucie przeciwko Chesterfield zdobył cztery bramki. Niestety, ze względu na wybuch drugiej wojny światowej, na pierwsze sukcesy w barwach ukochanej drużyny przyszło mu trochę poczekać. Kiedy liga angielska wznowiła swoje rozgrywki, Stan potwierdzał swoje umiejętności, a także dał się poznać jako zawodnik o ponadprzeciętnym zdrowiu – pomiędzy 1946 a 1953 rokiem opuścił tylko 13 spotkań swojej drużyny. Ponadto, Pearson stworzył świetny duet wraz z Jackiem Rowleyem, z którym to na boisku rozumiał się bez słów.

38. Martin Buchan

» Legendy: Martin Buchan

Buchan zawitał do Manchesteru w marcu 1972 roku po opiewającym na kwotę 125 tysięcy funtów transferze z Aberdeen. W 1977 roku Martin był już kapitanem Czerwonych Diabłów i poprowadził drużynę do zwycięstwa nad Liverpoolem w finale FA Cup. Tym samym, Buchan został pierwszym zawodnikiem, który jako kapitan swojego zespołu zdobył Puchar Anglii oraz puchar Szkocji. W trakcie kariery na Old Trafford, Martin wystąpił w 455 meczach, w których zdobył 4 bramki.

37. Andrew Cole

Andy Cole przeszedł do ekipy Czerwonych Diabłów zimą 1995 roku z zespołu Newcastle United. Ówczesny menedżer Srok, Kevin Keegan, zdecydował się na sprzedaż czarnoskórego napastnika po wpłynięciu oferty wysokości 7 milionów funtów. Jak się później okazało, sir Alex Ferguson ubił świetny interes. Cole odwdzięczył się menedżerowi i kibicom fantastyczna grą, a ponadto wraz z Dwightem Yorkiem stworzył jeden z najbardziej bramkostrzelnych duetów wszechczasów. W diabelskich barwach zawodnik rozegrał 231 spotkań, w których ustrzelił aż 121 goli.

36. Alex Stepney

» Legendy: Alex Stepney – “Big Al”.

Każdy wielki zespół potrzebuje wielkiego golkipera. Stepney stał między słupkami bramki United, gdy Czerwone Diabły sięgały po Puchar Europy w 1968 roku jako pierwsza angielska drużyna w historii. Alex zawitał na Old Trafford w 1966 roku (został kupiony z Chelsea za 55 tysięcy funtów) i w ciągu 12 lat kariery w Manchesterze wystąpił w 539 spotkaniach. Po owocnym czasie spędzonym na Wyspach, Stepney jeszcze przez rok grał w amerykańskiej drużynie Dallas Tornado.

35. Teddy Sheringham

Teddy już na zawsze zostanie zapamiętany jako strzelec wyrównującej bramki w dramatycznym finale LM z 1999 roku. Sheringham przybył na Old Trafford w 1997 roku z drużyny Tottenhamu. Po czterech latach spędzonych w Manchesterze, angielski snajper wrócił na White Hart Lane i już nigdy nie powtórzył sukcesów, jakie odnosił pod okiem Fergusona. Podczas swojej kariery w ekipie Czerwonych Diabłów, Teddy trzykrotnie wygrywał rozgrywki ligowe, raz zdobył FA Cup, a także zatriumfował w Lidze Mistrzów.

34. Eddie Colman

Colman był najmłodszą ofiarą tragedii w Monachium w 1958 roku – w momencie śmierci miał zaledwie 21 lat. Przed młodym skrzydłowym rysowała się kariera pełna sukcesów. Będąc jeszcze nastolatkiem, Eddie na dobre zadomowił się w pierwszej jedenastce drużyny. Dzięki swoim fantastycznym rajdom i mierzonym podaniom walnie przyczynił się do zwycięstwa w rozgrywkach ligowych w 1956 i 1957 roku. Swojego drugiego i – jak się okazało – ostatniego gola w barwach United zdobył zaledwie 2 tygodnie przed śmiercią w ćwierćfinale Pucharu Europy w starciu z drużyną Red Star Belgrad.

33. Steve Bruce

» Legendy: Stephen “Steve” Bruce.

Bruce został zakupiony przez sir Alexa Fergusona z Norwich City za niecały milion funtów w 1987 roku. Wraz z Garym Pallisterem stworzył jeden z najlepszych defensywnych duetów nie tylko w historii klubu, ale i całej piłki nożnej. Ponadto, Steve dał się poznać jako niezwykle bramkostrzelny zawodnik – choć występował w obronie, zdobył aż 51 bramek w 411 występach! Co ciekawe, mimo iż jest zaliczany do grona najlepszych angielskich piłkarzy lat 80. i 90., Bruce nigdy nie wystąpił w reprezentacji (zaliczył tylko epizody w kadrze młodzieżowej i kadrze B).

32. Rio Ferdinand

Ferdinand przeszedł do zespołu Czerwonych Diabłów z ekipy największego rywala – Leeds United. Transfer angielskiego obrońcy oscylował w granicach 30 milionów funtów, jednak bez wątpienia można zaliczyć go do najbardziej trafnych decyzji Fergusona. Rio szybko stał się podporą defensywy Manchesteru United, a także reprezentacji. Wraz z Nemanją Vidicem tworzą obecnie prawdopodobnie najlepszą parę stoperów na świecie. A warto dodać, że przed Ferdinandem jeszcze ładnych kilka lat gry.

31. Paul McGrath

W latach 80. McGrath uchodził za jednego z najlepszych defensorów na świecie. Podobnie jak legendarny George Best, również i Paul nie stronił od alkoholu i zabawy. Kiedy sir Alex Ferguson przychodził na Old Trafford, postanowił utemperować zawodnika. Wówczas to zaczęły się sprzeczki McGratha z menedżerem, a ponadto zawodnik zmagał się z kolejnymi kontuzjami. W rezultacie, irlandzki obrońca w 1989 roku zmienił klubowe barwy i przeszedł do Aston Villi, gdzie występował kolejne siedem lat.

30. Jack Rowley

Rowley został sprowadzony na Old Trafford za kwotę 3 tysięcy funtów z Bournemouth w 1937 roku. Jack przychodził jako nominalny skrzydłowy, jednak menedżer Czerwonych Diabłów dostrzegł jego strzeleckie umiejętności i przesunął go do ataku. Już w swoim drugim występie z diabełkiem na piersi, Jack zdobył 4 gole w spotkaniu przeciwko Swansea Town. W trakcie swojej 18-letniej kariery w Manchesterze United, Rowley zdobył 211 bramek w 424 meczach.

29. Brian Kidd

Kidd dał się poznać jako napastnik kompletny – potrafił dobrze grać zarówno głową, jak i prawą oraz lewą nogą. Mając zaledwie 19 lat, zdobył bramkę w finale Pucharu Europy w 1968 roku. Po zakończeniu swojej piłkarskiej kariery, Kidd został asystentem Fergusona i po serii triumfów, w 1998 roku zdecydował się objąć posadę szkoleniowca Blackburn Rovers. Tym samym, Brian przegapił okazje do zdobycia Ligi Mistrzów, a wraz z Rovers spadł do niższej klasy rozgrywkowej.

28. Ole Gunnar Solskjaer

» Legendy: Ole Gunnar Solskjaer

20LEGEND. Niepowtarzalny gracz, a przede wszystkim wspaniały człowiek. W ciągu 11 lat kariery na Old Trafford wystąpił w 216 meczach, zdobywając w nich 126 bramek. Dzięki swojemu instynktowi strzeleckiemu zapracował sobie na przydomek „Morderca o twarzy dziecka” (Baby-face Killer). Norweg zapisał się w pamięci kibiców jako król końcówek, co potwierdził zdobywając zwycięską bramkę w finale LM z 1999 roku. Chyba każdy z nas pamięta słowa komentatora „…and Solskjaer has won it!”.

27. Ruud van Nistelrooy

Bezsprzecznie jeden z najlepszych napastników, jacy kiedykolwiek występowali na Old Trafford. Już sam dorobek (150 goli w 200 meczach) robi piorunujące wrażenie. Jednakże Holender jest również przykładem, że piłkarskie umiejętności nie zawsze idą w parze z charakterem. Nistelrooy nie godził się na sadzanie go na ławce rezerwowych, wskutek czego, aby oczyścić atmosferę w szatni, sir Alex Ferguson zdecydował się sprzedać Ruuda do Realu Madryt. Nie zmienia to jednak faktu, że legenda Manchesteru United, Denis Law, powiedział o nim kiedyś „Powiedziałbym, że jest lepszy ode mnie”.

26. Dennis Viollet

» Legendy: Viollet i Foulkes – postaci, o których nikt nie zapomni.

W historii Manchesteru United było wielu wybitnych napastników, ale niewielu udało się zdobyć 32 bramki w 36 spotkaniach ligowych. Tej sztuki dokonał właśnie Viollet, a było to w sezonie 1959/60. Co więcej, Anglik dokonał tej sztuki zaledwie kilka miesięcy po katastrofie lotniczej w Monachium, z której udało mu się ujść z życiem.

25. Tommy Taylor

Kiedy Busby ściągnął Taylora z Barnsley w Marcu 1953 roku zapłacił za niego 29 999 funtów, ponieważ nie chciał by Agnlik musiał mierzyć się z ciężarem gracza kosztującego 30 tysięcy funtów. Jakiekolwiek wątpliwości jakie mógł mieć Busby wobec występującego do tej pory w drugiej lidze gracza zostały szybko rozwiane. Strzelił on dwa gole w swoim debiucie, meczu który zakończył się wynikiem 5-2 i zwycięstwem nad Preston North End. Jego średnia strzelanych goli wynosiła dwa gole na trzy mecze i bardzo pomogła United w wywalczeniu mistrzostwa Anglii w roku 1956 oraz 1957. W reprezentacji Anglii strzelił 16 goli w 19 meczach.
Swoje 26 urodziny świętował na tydzień przed tym jak zginął w Monachium.

24. Billy Meredith

» Legendy: Sześciu wspaniałych (1893-1919)

Meredith grał w barwach Manchesteru City podczas półfinałów Pucharu Anglii kiedy miał czterdzieści dziewięć lat i jeśli kręciłby się gdzieś w pobliżu, ciągle odwaliłby lepszą robotę niż podopieczni Marka Hughesa. Urodzony w 1874 roku, Meredith był jedną z pierwszych gwiazd piłki nożnej a jego karierze towarzyszyło wiele skandali. W 1904 roku został oskarżony o przekupienie piłkarza Aston Villi by przegrali mecz i został zawieszony na 18 miesięcy. Cztery lata później był jednym z głównych uczestników starcia zawodników z FA, próbującym rozprawić się ze stowarzyszeniem piłkarzy.

– Kiedyś graliśmy w rogach boiska a teraz jest tam tak spokojniem że możesz posadzić grzyby – powiedział niedługo przed śmiercią w 1958 roku.

23. David Beckham

» Legendy: David Beckham – Fenomen(?) do rozważenia.

Zanim Beckham stał się marką, był znakomitym pomocnikiem, z niespożytą energią i prawą stopą, która posyłała piłkę gdziekolwiek chciał. Pomógł United zdominować Premier League, ale potem zaczął bujać się z gwiazdkami pop oraz grać dla reprezentacji Anglii. Była to droga, która sprawiła że odszedł z Old Trafford.

22. Norman Whiteside

» Legendy: Norman Whiteside – The Scourge of the Scousers.

Whiteside zasługuje na status legendy ponieważ kochał strzelać przeciwko Liverpoolowi oraz jest autorem jednego z najbardziej pamiętnych goli na Wembley. W Maju 1985 United grało przeciwko Evertonowi w finale Pucharu Anglii. Drużyna Rona Atkinsona grała w dziesiątkę, w doliczonym czasie gry, niepowstrzymanym strzałem z prawej strony pokonał Neville`a Southalla. Dwa lata wcześniej został najmłodszym graczem, który strzelił gola w finale FA i został najmłodszym graczem, który wystąpił na Mistrzostwach Świata. Zagrał we wszystkich pięciu meczach jakie rozegrała Północna Irlandia, miał wtedy 17 lat.

21. Billy Whelan

Whelan miał zaledwie 22 lata kiedy zginął w Monachium, ale zdążył strzelić 52 gole w 96 meczach oraz zdobyć dwa medale Championship. Nie zagrał w meczu z Crveną Zvezdą, ale był jednym z zawodników włączonych do składu i jednym z ośmiu, którzy zginęli w Niemczech podczas lotu do domu. Podobno, kiedy samolot Manchesteru wzbijał się w powietrze po raz trzeci i ostatni, miał powiedzieć: „Jeśli to jest koniec, jestem na niego gotowy”.

20. Wayne Rooney

Ferguson nie zawsze trafia szczęśliwie kiedy płaci dużo za piłkarza, ale 25 milionów funtów, które wydał na Rooney`a w Sierpniu 2004 roku obecnie wygląda na prawdziwą okazję. Rooney zawsze wkłada w walkę na boisku całe serce, nigdy się nie męczy, strzela decydujące gole. To wszystko czyni go jednym z największych zawodników, którzy założyli sławną czerwoną koszulkę. A ciągle jest tylko 23-latkiem.

19. Harry Gregg

Gregg nigdy nie zdobył trofeum w czasie dekady jaką spędził na Old Trafford, ale zrobił na tyle dużo, na boisku i poza nim, by zostać jednym z największych bramkarzy w historii klubu. Sprowadzony za 23 tysiące funtów z Doncaster Rovers w 1957 roku. W finale Pucharu Anglii został uderzony i stracił przytomność przy golu Nata Lofthouse`a, który dał Bolton Wanderers prowadzenie 2:0, którego nie oddali do końca spotkania. Trzy miesiące wcześniej został bohaterem, ratując ocalałych z płonącego wraku samolotu, rozbitego w Monachium. „Monachium jest ważną częścią historii United a prawda o tym co się tam wydarzyło, jest istotna”- powiedział. „Dlatego smuci i złości mnie to że ta katastrofa stała się biznesem, na którym pewni
ludzie zarabiają dzięki półprawdom, kłamstwom, mitom, niekształceniom i wyolbrzymieniom.”

18. Shay Brennan

Było 59 848 ludzi na Old Trafford kiedy Brennan zadebiutował 19 Lutego 1958 roku w pierwszym meczu United po katastrofie w Monachium. Brennan, który w rezerwach grał jako stoper, wystąpił na lewej stronie i strzelił dwa gole w emocjonującym zwycięstwie Manchesteru, kończącym się wynikiem 3:0. „Miałem takie pojęcie o grze na skrzydle, co człowiek o chodzeniu po Księżycu”- powiedział po meczu. Swój ligowy debiut zaliczył trzy dni później, w meczu przeciwko Nottingham Forest. Był pierwszym graczem urodzonym w Anglii, który reprezentował barwy Irlandii. Zwyciężył z United w Championship dwukrotnie- w 1965 oraz 1967- był również w podstawowej jedenastce, która zdobyła w 1968 roku Puchar Europy. Umarł w czerwcu 2000 roku, nigdy nie zagrał dla innego klubu niż Manchester.

17. Gary Neville

Neville jest legendą United, jest kochany, uwielbiany i szanowany za jego przywiązanie do klubu. Jeśli nie gra i tak jest z drużyną, nieważne czy grają u siebie czy na wyjeździe. Był kapitanem zespołu młodzików, który poprowadził do zwycięstwa w FA Youth Cup w jego pierwszym sezonie w klubie. Wygrał wszystko co było do wygrania- osiem mistrzostw kraju, dwa Europejskie Puchary i trzy Puchary Anglii w ciągu ostatnich 18 lat. „Manchester United jest jedynym klubem dla którego chcę grać”. I poprowadzić?

16. Mark Hughes

» Legendy: Mark Hughes – historia Sparky’ego

Nikt nie potrafił utrzymać piłki tak jak robiła to legenda Walii. Jego specjalnością było strzelanie decydujących, spektakularnych goli i jedną z najlepszych decyzji Fergusona było ściągnięcie go z Barcelony w 1988. „Sparky” strzelił dwa decydujące gole przeciwko hiszpańskiemu klubowi w finale Pucharu Zdobywców Pucharów trzy lata później. Wygrał również dwa mistrzostwa kraju zanim przeniósł się do Chelsea a potem Blackburn Rovers. Podobno prowadzi teraz zespół, który niczego nie wygrał od 33 lat.

15. Paddy Crerand

Crerarnd był szkockim pomocnikiem, który odwalał czarną robotę, by Best, Law i Charlton mogli błyszczeć i zdobywać gole. Sprowadzony za 53 tysiące funtów z Celticu w 1963, odgrywał kluczową rolę w dobyciu przez Manchester Europejskiego Pucharu po raz pierwszy. Jego autobiografia ma tytuł „Nigdy nie nadstawiaj drugiego policzka”. Tak bardzo uwielbiał wyzwania że starał się złamać zawieszenie broni z IRA. „Spotkałem dziesięciu z nich w nocy w Derry”- wspomina- „były to panienki z klasy pracującej i powiedziałem im że muszą odrzucić przemoc. Powiedziałem że jedynym sposobem na rozwiązanie problemów jest dialog a nie strzelanie do siebie nawzajem, ale wszystko o czym chcieli rozmawiać to United i Celtic”.

14. Nobby Stiles

» Legendy: Ślepy Kosiarz – Nobby Stiles

Norbert Peter Stiles urodził się 18 Maja 1942 roku i wyrósł na jednego z zaledwie trzech Anglików, którzy zdobyli Mistrzostwo Świata i Puchar Europy. Niewysoki i drobnej budowy przez całe życie musiał ciężko pracować by dostać się na szczyt. Udało mu się to i został jednym z najlepszych defensywnych pomocników na świecie. Wygrał dwa tytuły mistrza kraju na Old Trafford, w 1965 i 1967, Puchar Europy oraz Mistrzostwo Świata z Anglią w 1966 roku.

13. Paul Scholes

» 600 mgnień Paula Scholesa

Czy kiedykolwiek będzie jeszcze gracz taki jak Scholes? Były pomocnik reprezentacji Anglii zaczął trenować z United kiedy miał 14 lat a jego styl bycia uczynił go jedną z najbardziej popularnych osób na Old Trafford. Zapomnijcie o świecących samochodach, diamentowych kolczykach i balowaniu do późna. Scholes był modelowym profesjonalistą od swojego debiutu. W czasach swojej najlepszej formy został określony przez Zindedine Zidane`a jako najlepszy technicznie piłkarz na świecie.

12. Johnny Carey

Dziś już takich ludzi nie robią. Jako Irlandczyk, Carey nie musiał walczyć w II Wojnie Światowej, ale wstąpił do Królewskich Huzarów. „Kraj, który pozwala mi żyć jest warty tego by za niego walczyć”- powiedział zanim powrócił na Old Trafford by podnieść w 1948 roku Puchar Anglii oraz zdobyć mistrzostwo w 1952 jako pierwszy powojenny kapitan United. „Gentleman John” grał na każdej pozycji z wyjątkiem lewego skrzydła. „W czasie swojej kariery okrył się chwałą i stanowi przykład dla każdego kto będzie za nim podążał”.

11. Bill Foulkes

» Legendy: Viollet i Foulkes – postaci, o których nikt nie zapomni.

Wyobraźcie sobie że Cristiano Ronaldo pracuje na dole w kopalni w tygodni i gra dla United w soboty. To właśnie robił Foulkes na początku kariery na Old Trafford. Grał na początku jako stoper, po tym jak przetrwał katastrofę w Monachium przesunął się centrum. Dziesięć lat później, był ważnym członkiem zespołu który zdobył Puchar Europy na Wembley oraz strzelił gola w półfinale rozgrywanym z Realem Madryt, który skończył się wynikiem 3:3. „Jestem dumny że mogę być częścią tego”- powiedział. „Dla tych z nas, którzy stracili przyjaciół w drodze z meczu na kontynencie, nasze zwycięstwo jest właściwym hołdem dla ich pamięci”.

10. Peter Schmeichel

» Legendy: Wielki Duńczyk Peter Schmeichel

Schmeichel jest prawdopodobnie największym bramkarzem, który założył sławny zielony, żółty, niebieski albo biały trykot. Duński numer 1 został sprowadzony za 530 tysięcy funtów w 1991 roku a sir Alex określił to jako okazję stulecia. Następne osiem lat spędził on strasząc przeciwników – oraz swoich własnych obrońców – totalną kontrolą nad polem karnym,imponującą posturą oraz zabójczymi długimi wyrzutami. Opuścił Old Trafford u szczytu swoich możliwości w 1999 roku, utrzymując Manchester na drodze po Potrójną Koronę, broniąc karnego Dennisa Bergkampa w półfinale Pucharu Anglii z Arsenalem na Villa Park.

9. Roger Byrne

Niektórzy piłkarze nadają nowe znaczenie pozycji, na której grają, ale Byrne był niezwykłym człowiekiem, niezwykłym kapitanem i niezwykłym obrońcą. Kiedy inni stoperzy z zadowoleniem spędzali na swojej połowie 90 minut, Byrne wolał dzięki swojej niesamowitej szybkości stwarzać sytuacje bramkowe i samemu strzelać gole. Kiedy zginął w 1958 w Monachium, Manchester stracił kapitana oraz najlepszego stopera na świecie. Był to piłkarz, który wyprzedził swoje czasy.

8. Denis Law

» Legendy: Denis Law – chłopak z korkami od sąsiadów.

Law był prawdziwym królem Old Trafford, a razem z Georgem Bestem i Bobbym Charlotnem tworzył Świętą Trójcę United. Law, który zdobył w 1964 tytuł Europejskiego Gracza Roku, nie mógł przestać strzelać goli a dogodne sytuacje stwarzali mu Charlton i Best. Kiedy United zdobywał Puchar Europy, Law miał operację kolana, jednak 237 goli w 398 meczach na zawsze zapewniło mu miejsce wśród legend Old Trafford.

7. Ryan Giggs

» Legendy: Współczesny Walijski Czarodziej – Ryan Giggs.

Rzeczy, które musisz wiedzieć o Ryanie Giggsie:
1. Nie nurkuje
2. Nigdy nie domagał się transferu
3. Nikt nie grał więcej meczy dla United
4. Zdobył jedenaście tytułów mistrzowskich, dwa Puchary Europy i cztery Puchary Anglii.
5. Przeczytać o Legendzie jaką jest Giggs

6. Roy Keane

» Legendy: Roy Keane – buntownik z wyboru

W 1990 Brian Clough wydał tylko 10 tysięcy funtów na irlandzkiego nastolatka, który stał się jednym z najlepszych graczy na świecie. Roy Keane wyrobił swoje nazwisko w Nottingham Forest zanim znalazł idealną scenę dla jego talentu w Teatrze Marzeń. Kto mógłby zapomnieć podnoszenie się po każdym ciosie i płonącą żądzę bycia zwycięzcą? Szczęściarze, którzy byli w kwietniu 1999 na Stadio Del Alpi w Turnie, mogli widzieć jak United odwróciło 2:0 porażkę w zwycięstwo 2:3 oraz być świadkami jednego z najlepszych piłkarskich występów w historii. „Walczył o każde źdźbło trawy, wolałby raczej umrzeć z wyczerpania niż przegrać, zainspirował wszystkich w drużynie”- powiedział Ferguson. „To był zaszczyt współpracować z takim piłkarzem”.

5. Bryan Robson

» Legendy: Bryan Robson – Captain Marvel.

Fani United przyzwyczajeni są do oglądania zespołu pełnego legend, ale w latach osiemdziesiątych był tylko jeden prawdziwie wielki piłkarz na Old Trafford. Robson przebijał się dla United przez ściany a na jego ciele pełno jest blizn po walkach jakie toczył dla klubu i kraju. Musiał zaczekać do 37 urodzin zanim zdobył mistrzostwo, ale jego determinacja by wygrać wszystko utrzymywała United w polowaniu na trofea, aż na Old Trafford w 1986 przybył Ferguson.

4. Eric Cantona

» Legendy: Eric Cantona

Przybył. Postawił swój kołnierzyk. Podbił. „Jeśli kiedykolwiek był piłkarz, gdziekolwiek na świecie, który był stworzony dla Manchesteru United, był to Cantona”- powiedział Ferguson. „Całe życie szukał miejsca które mógłby nazwać swoim domem. Kiedy przybył tutaj, wiedział: to mój dom”.

3. Duncan Edwards

» Monachium 1958 – historia kompletna

Ci, którzy widzieli jego grę wierzyli że Edwards stałby się największym angielskim piłkarzem wszechczasów, gdyby nie był w samolocie Manchesteru, który rozbił się w Monachium, w lutym 1958 roku. Edwards dołączył do Manchesteru w czerwcu 1952 roku. „Największy? Był tylko jeden, Duncan Edwards,” Jimmy Murphy, ówczesny asystent menadżera: „Jeśli zamknę oczy, mogę go zobaczyć. Podciągnięte spodenki, młodzieńczy entuzjazm i dzikie skoki kiedy wybiegał na boisko przez tunel. Mógł grać na skrzydle, w środku i za każdym razem robił to z łatwością właściwą wielkim piłkarzom. Był kolosem piłki nożnej.

2. George Best

» Legendy: Maradona – good, Pele – better… George Best

Maradona good. Pele better. George Best.

1. Sir Bobby Charlton

» Legendy: Sir Bobby Charlton – 17-latek, który stał się legendą.

Bobby Charlton swój debiut w United zaliczył w październiku 1956 roku i przeżył katastrofę w Monachium w 1958 zanim zdobył Mistrzostwo Świata z reprezentacją Anglii i Puchar Europy z United dwa lata później. Jego nieskalany zapis służby dla klubu i kraju jest tak legendarny że gdy zaczął pisać autobiografię musiał napisać dwie książki- jedną o United a drugą o Anglii.

Jeden obrazek dobrze podsumowuje to jakim człowiekiem jest sir Bobby Charlton. Po tym jak Manchester pokonał Chelsea w finale Champions League na Łużnikach w 2008, Charlton został poproszony o poprowadzenie zespołu do odebrania medali i Pucharu Europy. Kiedy znalazł się na szczycie schodów, Charlton nie przyjął od Michela Platiniego medalu zwycięzców,nawet mimo tego że była to pięćdziesiąta rocznica Monachium. Powiedział że był tylko obserwatorem chwały graczy United.

Kiedy zakończył karierę piłkarską w 1974 roku, próbował prowadzić drużynę jako menadżer zanim powrócił na Old Trafford by pracowac jako dyrektor. W 1986 roku uczynił wszystko by przekonać komisję do zatrudnienia Fergusona, kiedy pojawiały się głosy by Terry Venables zastąpił Rona Atkinsona. Charlton postawił na swoim i z tego powodu – oraz tego że żaden inny gracz nie strzelił więcej bramek dla United albo Anglii – to on musi być numerem jeden.

---

Autor: Kaveh Solhekol (Times Online)
Dzielnie tłumaczyli: Piotrek Stokłosiński, Łukasz Szoszkiewicz, Adam Wiśniewski

---

A jakie jest Wasze zdanie – kto powinien znaleźć w tym zestawieniu? A może jakiś zawodnik powinien być zdecydowanie wyżej? Zapraszamy do dyskusji!