Redlog.pl – Manchester United – blog fanów Because we are United

Sir Alex Ferguson ma wiele zalet. Rzekłbym nawet, że całe mnóstwo. Gdyby ich nie miał, nie byłby tym, kim obecnie jest. Ale zdecydowanie najlepiej szło mu kiedy w grę wchodził kontakt z zawodnikami. Poza nielicznymi przypadkami (dlatego uważam, że problemem w sporze United - Tevez był ten drugi), SAF zawsze świetnie dogadywał się z piłkarzami. I zawsze potrafił znaleźć zawodników, którzy pasowali do jego wizji United. W ciągu ostatnich lat dokonał kilku naprawdę świetnych transferów za relatywnie niewielkie pieniądze. I zawsze trafiał w dziesiątkę. Czy taką samą perełką zostanie niedługo okrzyknięty Michael Owen?

Brzydki jak noc, zawsze w cieniu Ronaldo. Korzystający z usług prostytutek, zawsze w cieniu Ronaldo. Mąż kobiety określanej mianem “lalki Barbie”, zawsze w cieniu Ronaldo. Posiadacz wytatuowanego na prawym ramieniu krzyża celtyckiego, zawsze w cieniu Ronaldo. Człowiek o nieprzeciętnych umiejętnościach, których nie może w pełni wykorzystać, bo jest, a raczej był... zawsze w cieniu Cristiano Ronaldo.

Alex Ferguson – o czym każdy z nas wie – jest managerem United już niemal ćwierć wieku. W tym czasie zbudował na Old Trafford trzy wielkie drużyny. Pierwsza – ze Stevem Brucem i Garym Pallisterem w obronie, Paulem Ince, Brianem Robsonem i Andrejem Kanchelskisem w pomocy oraz Markiem Hughesem i Ericiem Cantona w ataku, a także z młodziutkim Ryanem Giggsem – dała United pierwszy tytuł mistrza Anglii od dwudziestu sześciu lat. Druga – ze Scholesem, Keanem, Giggsem i Beckhamem, braćmi Neville, Buttem, „bliźniakami” Yorke i Cole oraz Solskjaerem i Sheringhamem – odniosła drugi w historii klubu triumf w Pucharze Mistrzów w komplecie z krajowym dubletem. Trzecią mamy właśnie przyjemność podziwiać. Dała ona klubowi trzy tytuły mistrza Anglii, Puchar Europy, Klubowe Mistrzostwo Świata oraz ponownie dotarła do finału Champions League.

Na przestrzeni lat sir Alex Ferguson dał się poznać jako wspaniały szkoleniowiec, potrafiący pracować z młodzieżą, która pod jego okiem dojrzewała piłkarsko i wznosiła się na wyżyny swoich możliwości. Niezrównany strateg i urodzony zwycięzca – można tak o nim powiedzieć. Jedną z cech szkockiego menedżera, która miała decydujący wpływ na tak wielki sukces drużyny przez niego prowadzonej, jest jego nieustępliwy charakter.

Minął okrągły tydzień. Tydzień od najważniejszej bitwy w sezonie, od meczu który miał zapaść nam w pamięć jako najwspanialsze widowisko piłkarskie w mijającej dekadzie. Mówią, że starych ran nie powinno się rozdrapywać jednak jest w tym meczu coś, co sprawi, że jeszcze długo o nim nie zapomnimy.

Oderwijmy się wreszcie od finału. Sezon 08/09 przeszedł do historii. Manchester United po raz 18. został mistrzem Anglii i zrównał się tym samym z Liverpoolem, których Fergie chce już w kolejnym sezonie zrzucić z pieprzonej grzędy. Podopieczni szkockiego trenera wygrali również Puchar Ligi Angielskiej i Tarczę Wspólnoty. Nie zapomnijmy również o zwycięstwie w Klubowych Mistrzostwach Świata w grudniu. Wisienką na diabelskim torcie byłaby wygrana w Lidze Mistrzów, ale Barcelona okazała się lepsza. Mimo wszystko sezon możemy z całą pewnością zaliczyć do udanych, a Barcelonie pogratulować zdobycia potrójnej korony.

Nie widziałem wczoraj w naszych zawodnikach woli zwycięstwa. Kiedy przegrywali już 2:0, nie szturmowali z wściekłością bramki Valdesa, nie dali defensorom Blaugrany pretekstu do popełnienia błędu. A miała być to obrona, w którą zawodnicy United wchodziliby jak w masło. Paradoksalnie, to Messi i Iniesta siali popłoch w szeregach Czerwonych Diabłów, a Eto'o wręcz ośmieszył najlepszego piłkarza minionego sezonu, Nemanję Vidica. Przed blamażem uratował nas Edwin van der Sar. Któż spodziewał się, że naszym najlepszym zawodnikiem będzie Holender?

Mistrzostwo Anglii to jednak wielkie wydarzenie. Co zrozumiałe, zarówno przed meczem z Arsenalem, jak i po nim, tuż po koronacji zawodników i sztabu Manchesteru United wielu ludzi związanych z ligą angielską przedstawiło swoje opinie na ten temat. Zapraszamy do zapoznania ...

Do końca nie mogłem zdecydować się na tytuł dzisiejszego tekstu, postawiłem więc na rozpustę i dałem aż dwa (zaczynamy wprowadzać na Redlogu saskie obyczaje – wczoraj trzy teksty, dzisiaj dwa tytuły…). Bo nie wiem, czy bardziej cieszyć się, że w ...

Boję się dnia, w którym otwierając gazetę… zostanę psychicznie zniszczony informacją o emeryturze człowieka, trenera, którego nie zastąpi już nikt. Tacy ludzie rodzą się tylko raz. Strach kibiców Manchesteru United w tej sferze wydaje się być reakcją oczywistą i rzecz ...