Redlog.pl – Manchester United – blog fanów Because we are United

Do napisania tego tekstu zbierałem się bardzo, bardzo długo. Odkładałem to niemal w nieskończoność, łudząc się przy tym, że sytuacja jeszcze ulegnie zmianie. Do "naskrobania" kilku linijek zmotywował mnie jednak pewien filmik, zamieszczony, jakże by inaczej, w serwisie YouTube.

Znacie to uczucie, kiedy do najistotniejszych spotkań sezonu zostało kilka dni, a tu nagle okazuje się, że w którejś tam formacji w skutek paru kontuzji nagle wychodzą na jaw spore braki? W sumie głupie pytanie, skoro pisze na blogu fanów „Czerwonych Diabłów”. Naszą i tak nieciekawą sytuacje w pomocy właśnie pogorszyła kontuzja Andersona, która wyeliminuje go z gry na dwa miesiące.

Nikt nie ma wątpliwości, iż w piłce nożnej chodzi przede wszystkim o strzelanie goli. Dlatego też na osiedlowym boisku każdego ciągnie do przodu. Zdobywaniem bramek zajmują się tam wszyscy, podczas gdy w futbolu profesjonalnym zadanie to jest przypisane do kilku tylko piłkarzy z meczowej jedenastki. To wszystko wiemy. Dlaczego zatem tak mało sympatyków potrafi docenić zawodników wykonujących inną pracę na murawie? Czyż umiejętność zauważenia wartości tych mniej widocznych cichych bohaterów zanim zdobędą ważne bramki nie oddziela analogicznie fanów na poziomie od tych w wydaniu podwórkowym?

„Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie szczerze żałuję, postanawiam się poprawić etc.” Znana zapewne większości formułka ściśle związana z chrześcijańskim sakramentem pokuty nie rozpoczyna tego tekstu przypadkiem. Niejeden kaznodzieja, obserwując poczynania zawodników Manchesteru United, przekląłby szpetnie złapałby się za głowę z powodu licznych grzeszków piłkarzy z Old Trafford. O tym, że, jak przystało na Czerwonych Diabłów, nasi idole dopuszczają się wszystkich przewinień z listy 7 grzechów głównych zaraz się przekonacie.

Nienawidzę poniedziałkowych poranków. Wstawiając miałem wrażenie jakbym dopiero pięć minut temu wrócił z imprezy u Gabriela, a tu znowu trzeba było pakować się do samolotu. Następnym razem musimy nieco spokojniej świętować, teraz strach się pokazać Bossowi na oczy, nie daj Boże się zorientuje i nie wiadomo co będzie.

Odejście Cristiano Ronaldo do Realu Madryt sprawiło, że wielu fanów drużyny z Old Trafford zaczęło się bardzo obawiać o przyszły sezon w wykonaniu swoich ulubieńców. Odszedł piłkarz, który jako jedyny miał przez cały sezon nienaganną formę i brał na siebie ...

Barcelona ma Xaviego, Liverpool Gerrarda, Chelsea Lamparda, Real Alonso i tak dalej. Manchester United w opinii wielu fachowców posiada dość przeciętnych, jak na tak wielki klub, środkowych pomocników wśród których razi brak rozgrywającego z prawdziwego zdarzenia. Są ofensywnie usposobieni Scholes z Giggsem oraz ekipa mająca większe inklinacje do gry defensywnej – Hargreaves, Carrick, Fletcher czy Anderson. Oprócz kontuzjowanego Owena wszyscy aż palą się do gry. A że Ferguson środkowych pomocników wystawia zazwyczaj dwóch, to reszta musi się obejść smakiem i siedzieć na ławce rezerwowych bądź trybunach. Pytanie brzmi – jakie centrum pola w tym momencie jest dla nas najlepsze?

Dwa lata wyczekiwania, zapewnień, że to już niedługo i zakładów o kratę browaru (pozdrawiam moich kolegów, jeśli dobrze pamiętam to było między Zdunem i Padre) właśnie przeżyło swój koniec. Koniec tak nagły, jak piękny. Anderson Luís de Abreu Oliveira, czyli po prostu Anderson na początku trzeciego roku swojej gry dla United zdobył swoją pierwszą, dziewiczą bramkę. Zrobił to w pięknym stylu, ale o tym za chwilę. Ważne jest również to, dzięki komu (dość pośrednio, ale jednak) ten gol mógł zostać strzelony. To Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro, czyli Cristiano Ronaldo (swoją drogą, wie ktoś skąd u nich się biorą te długie nazwiska?).

Zgodnie z poprzednimi zapowiedziami w tym wpisie możecie przeczytać moje oceny dla każdego z zawodników linii pomocy Czerwonych Diabłów, a już wkrótce ukaże się już ostatnia część tego cyklu, a mianowicie podsumowanie sezonu 2008/2009 w wykonaniu napastników Manchesteru United.

Miał być bramkostrzelny, ofensywny Brazylijczyk, który swoimi pomysłami rozegrania akcji będzie zachwycał całą Europę, który będzie następcą Paula Scholesa - w gruncie rzeczy Czerwone Diabły zyskały dynamicznego, solidnego w obronie pomocnika, który w każdy mecz z diabełkiem na piersi wkłada całe swoje serce.