Redlog.pl – Manchester United – blog fanów Because we are United

Piłka nożna od zawsze opierała się głównie na murowaniu bramki, wykorzystywaniu stałych fragmentów gry, poceniu wyników 1:0 i jeszcze szczelniejszym murowaniem bramki. Nie bez powodu największe uznanie w świecie futbolu zdobywali zawodnicy i trenerzy czyniący z meczu taniec robotów.

Brzydki jak noc, zawsze w cieniu Ronaldo. Korzystający z usług prostytutek, zawsze w cieniu Ronaldo. Mąż kobiety określanej mianem “lalki Barbie”, zawsze w cieniu Ronaldo. Posiadacz wytatuowanego na prawym ramieniu krzyża celtyckiego, zawsze w cieniu Ronaldo. Człowiek o nieprzeciętnych umiejętnościach, których nie może w pełni wykorzystać, bo jest, a raczej był... zawsze w cieniu Cristiano Ronaldo.

Sezon 2008/2009 już za nami i choć ostateczne ligowe i pucharowe rozstrzygnięcia przyniosły fanom sporą dawkę emocji , poziom adrenaliny wcale nie spadł z dnia na dzień. W wielu krajach trwa rywalizacja nie mniej zacięta niż ta boiskowa. Tysiące kibiców od rana do późnych godzin nocnych oczekuje na zwycięstwa mierzone nie w golach a w milionach funtów czy euro. Od pierwszych dni czerwca rozpędu nabiera bowiem transferowa karuzela, która od kilku czy wręcz kilkunastu lat jest niezwykle gorącym okresem( jakby nie dość nam było letnich upałów).

Pewien Radosław, rządzący kramem redlog.pl co kilka dni śle apele i wezwania, by na elektronicznych łamach pojawiały się teksty zachęcające do dyskusji, kontrowersyjne lub nawet prowadzące do sprzeczek itp. Miernikiem sukcesu redlogowego artykułu jest liczba komentarzy świadcząca zarówno o zainteresowaniu ...

Czerwiec już w połowie a przed nami zazwyczaj ciepłe i słoneczne dwa miesiące wakacji. Odpoczywają wszyscy po trochu. Uczniowie od szkół, studenci od zajęć i każdy inny na krótszym lub dłuższym urlopie. Ziemia wydaje się jakoś wolniej się kręcić, ludzie są jacyś tacy niedospani. A co dzieje się w świecie piłki nożnej? Czy kibice też dają sobie w lato spokój i zapominają o swej pasji po to, by następny sezon przyjąć ze świeżością? A piłkarze? Wylegują się cały czas na plażach wszelakich słonecznych wysp, oddając się co najmniej dziwnym rozrywkom?

Cristiano Ronaldo opuścił gościnne progi Old Trafford i zdezerterował do Madrytu. MU dostało za niego osiemdziesiąt milionów funtów. Całkiem sporo, szczerze mówiąc. Za taką sumę, można kupić dwóch, trzech znakomitych zawodników. Wszystko jest oczywiście w rękach głównego bossa United, niejakiego ...

Stało się. Ronaldo na dniach zostanie zaprezentowany jako piłkarz Realu Madryt. Nie ma co się łudzić, że Portugalczyk powie Królewskim stanowcze "nie" i pozostanie na Old Trafford. Marzeniem Ronaldo była gra w Realu o czym powtarzał dość często. Tak często, że wielu z nas, kibiców, przyprawiało to o mdłości. Spójrzmy jednak na sprzedaż Ronaldo z innej strony.

Wiem, że temat finału Ligi Mistrzów wielu kibicom United już się przejadł, tym bardziej, że przynosi dość bolesne, a jeszcze świeże wspomnienia. Dlatego siadając do pisania tego tekstu stwierdziłem, że nie ma sensu po raz kolejny zagłębiać się w detale rzymskiej katastrofy. Lecz czytając artykuły, które pojawiły się na Redlogu po tej porażce, zwróciłem uwagę na wątek, który pojawiał się w niektórych komentarzach. Mówię o stwierdzeniach typu „Anderson jest za słaby, Park tylko biega, Carrick też się nie nadaje, a Giggs na dobre zdziadział”. Może to tylko moje wrażenie, ale wydaje mi się, że wcześniej, na przestrzeni całego sezonu, ci sami piłkarze byli raczej chwaleni, a już Giggs cieszył się tak dużym poważaniem kibiców, że mało kto ośmielił się wysyłać go na emeryturę. Czytając te wypowiedzi zacząłem się zastanawiać, czy taka zamiana frontu wynikająca z marnego występu na Stadio Olimpico jest uzasadniona. I właśnie o tym chciałem Wam napisać.

Na przestrzeni lat sir Alex Ferguson dał się poznać jako wspaniały szkoleniowiec, potrafiący pracować z młodzieżą, która pod jego okiem dojrzewała piłkarsko i wznosiła się na wyżyny swoich możliwości. Niezrównany strateg i urodzony zwycięzca – można tak o nim powiedzieć. Jedną z cech szkockiego menedżera, która miała decydujący wpływ na tak wielki sukces drużyny przez niego prowadzonej, jest jego nieustępliwy charakter.

Po finale Champions League, podczas którego Barcelona przypieczętowała pierwsze europejskie The Treble od 10 lat, stopień mentalnej onanizacji uprawianej wśród publicystów sportowych osiągnął niebotyczny poziom. Podobnie stało się z wymiarem egzaltacji języka osób wyżej wymienionych – ilość patetycznych przymiotników na tekst przekroczyła poziom prezentowany przez romantycznych poetów. Jeden z dziennikarzy Sport.pl posunął się nawet do stwierdzenia, że Barcelona jest najlepszą drużyną tej dekady. A ja, nie jako kibic United, ale jako zwyczajny obserwator mówię z całą stanowczością: Za wcześnie!