Old Trafford – Miejsce gdzie spełniają się najskrytsze marzenia

Sir Matt Busby Way, Manchester, Anglia. Ten adres jest znany chyba wszystkim kibicom Czerwonych Diabłów. Tak, tak macie rację, to właśnie tutaj znajduje się Old Trafford – jeden z najpiękniejszych i najbardziej bliski sercu kibica United obiekt sportowy na świecie. Ale zacznijmy od początku i przenieśmy się w głąb historii…

W roku 1908 parcelę pod budowę stadionu przekazuje John Henry Davies, przypadkowo dowiadując się o tragicznej sytuacji w klubie. Kilka miesięcy później rusza budowa stadionu Old Trafford pod nadzorem sławnego szkockiego architekta Archibalda Leitcha. Rok później w wyznaczonym wcześniej miejscu staje nowy obiekt sportowy – stadion Manchesteru United – za gigantyczną wówczas sumę 60 tysięcy funtów. Do 1910 roku klub przeniósł całe swoje wyposażenie i zaplecze techniczne ze starej siedziby klubu przy Bank Street. Pierwszy mecz rozegrano 19-go lutego 1910 roku z Liverpoolem. Na inaugurację stadion wypełnił się 80 tysięczną widownią, niestety United uległo wtedy The Reds 3-4.

„Najatrakcyjniejszy, najprzestronniejszy i najbardziej niezwykły stadion jaki kiedykolwiek widziałem. Jako boisko piłkarskie jest bezkonkurencyjny na świecie, to jest zaszczyt dla Manchesteru oraz dom drużyny, która może czynić cuda” – tak Old Trafford opisał redaktor gazety „Sporting Chronicle” w dniu otwarcia stadionu.

Pierwszy sezon na nowym obiekcie okazał się dla Diabłów szczęśliwym. Zaowocował drugim w historii Mistrzostwem Kraju i Tarczą Dobroczynności.

25 marca 1939 roku na Old Trafford odbył się półfinał Pucharu Anglii pomiędzy Wolverhampton Wanders a Grimsby Town. To właśnie wtedy odnotowano rekord frekwencji na stadionie. Liczba osób zasiadających na trybunach wynosiła… 76 962 tysięcy!

Ale dalej, zajmijmy się czymś bardziej konkretnym niż rekordy – rok 1941. Trwa II Wojna Światowa, 11-go marca stadion zostaje zbombardowany podczas nalotu niemieckiej Luftwaffe. Trybuny i płyta boiska uległy poważnemu uszkodzeniu, a najbardziej ucierpiała główna trybuna. Prace przy odbudowie stadionu trwały 8 lat. W końcu 24 sierpnia 1949 rozegrano pierwszy mecz po remoncie. Czerwone Diabły przegrały wówczas z Boltonem 0-3.

„Teatr Marzeń” – jak nazwał go legendarny piłkarz Manchesteru United sir Bobby Charlton – był areną zmagań wielu drużyn narodowych. Odbywały się tu Mistrzostwa Europy 96′ i Świata 66′. W 2003 roku rozegrano tu finał Ligi Mistrzów pomiędzy Milanem a Juventusen. W 2008 roku na Old Trafford zostanie rozegrany finał pucharu UEFA.

Teraz przeniesiemy się w podróż po stadionie. Puśćcie wodze fantazji i wyobraźcie sobie że siedzicie na stadionie, wokół Was pełno rozkrzyczanych kibiców. Ich wrzask wydaje się silniejszy niż hałas startującego samolotu! Znajdujemy się właśnie na The West Stand – trybunie potocznie zwanej Stretford End, na której zasiadają najzagorzalsi kibice drużyny. Z tego miejsca najbardziej słychać doping, który rozchodzi się po całym obiekcie. Gdy jeszcze nie było miejsc siedzących trybuna mieściła prawie 20 000 stojących fanów United. W 1993 roku została przebudowana. Koszt remontu wnosił 10,3 miliona funtów. To właśnie ona przez wielu jest darzona największą sympatią i ja, szczerze mówiąc, nie dziwię się im. W jej lewej części (patrząc od boiska) znajduje się tzw. sektor rodzinny. Mieści on 4 500 ludzi. W tym miejscu mogą zasiadać tylko i wyłącznie rodzice z dziećmi. Sektor sąsiaduje z tunelem dla piłkarzy, więc maluchy mogą z bliska zobaczyć swoich ulubieńców. Ale to nie jedyna atrakcja… By im się nie nudziło podczas meczów, przewidziano pokazy clownów, wszelakie konkursy i zabawy z nagrodami. Często spotykane są też maskotki rozbawiające dzieci oraz stoiska z napojami, słodyczami czy lodami. Lecz teraz przejdźmy dalej…

…na trybunę południową lub, jak kto woli, na The South Stand. Jest to główna część Old Trafford. Trybuny tej nie widać praktycznie w żadnym przekazie telewizyjnym, a spowodowane jest to tym, że niemal wszystkie kamery znajdują się u jej podnóża lub też na krawędzi dachu czy gdzieś w sektorach. Jednym z atutów jej jest również to, że jako jedna z trybun przystosowana jest do przyjęcia niepełnosprawnych kibiców. Posiada 190 miejsc dla osób niewidomych lub niedowidzących. Krzesła te posiadają sprzęt stereofoniczny, który umożliwia słuchanie tego, co dzieje się na boisku. Również osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich kierowane są również na tę trybunę, ponieważ posiada ona specjalne patio dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Wyznaczono również tu specjalne miejsca dla prasy, managerów, kierowników klubu, dyrektorów oraz byłych zawodników United. South Stand posiada również luksusowe restauracje i apartamenty członków zarządu. Tutaj nachylenie miejsc jest trochę pod innym kątem niż na pozostałych trybunach, przez co jest nieznacznie niżej. Jedną z ciekawostek dotyczących tego miejsca jest to, iż pierwsze 20 rzędów krzeseł wszystkich części są poniżej poziomu ulicy. Trudno więc nie dziwić się znawcom, którzy uważają, że z South Stand jest najlepszy widok na boisko. Kiedyś na środku tej trybuny znajdował się tunel dla piłkarzy, lecz o nim opowiem może później.

Tymczasem teraz zajmiemy się The East Stand – wschodnią trybuną obiektu. The East Stand dawniej znana była jako Scoreboard End (tablica wyników końcowych), powodem tej nazwy (jak można się domyślać) była wielka tablica, która mieściła się tu do późnych lat 60-tych, kiedy to zamontowano elektroniczną. Do 1994 roku znajdowały się tu miejsca stojące, które o dziwo, przypadły do gustu Anglikom znanym raczej z przyzwyczajenia do wygód. Dlatego właśnie nie trudno się dziwić, że wielu kibiców nie było ucieszonych kiedy w 1994 roku trzeba było ją zamienić na trybunę siedzącą, lecz takie były wymogi bezpieczeństwa, zaakceptowane przez Federację Angielską. Jednak jeszcze dziś, rozmawiając z kibicem pamiętającym te czasy, w jego głosie można usłyszeć sentyment do tej trybuny. Wracając do tablicy wyników… Znajduje się ona w prawym górnym rogu trybuny. O dziwo nie pokazuje się na niej tylko wynik meczu odbywającego się na Old Trafford oraz nazwiska strzelców, lecz też wyniki innych spotkań, animacje komputerowe, wyniki zakładów bukmacherskich i rozwiązania konkursów organizowanych przed i w przerwie meczu. Na tej trybunie przeznaczono liczbę 3 800 miejsc dla kibiców drużyny przyjezdnej. Podczas odbywania się europejskich pucharów zwiększana jest ona o kolejne 3000. East Stand była ostatnia trybuną posiadająca miejsca stojące, lecz ze względów bezpieczeństwa w 1993 roku zamontowano krzesła. Jednak trybuna wschodnia to nie tylko krzesełka. Znajduje się na niej kilka ważnych pomieszczeń. Muzeum (bo o nim między innymi mowa) zajmuje 3 piętra. Red Cafe i Megastore… to jest chyba raj dla każdego kibica Diabłów, ale o tym pod koniec.

Teraz dokończę omawianie trybun. The North Stand, czyli północny sektor Old Trafford, to ostatnia już omawiana przeze mnie trybuna stadionu. Obecny wygląd zawdzięcza ona rozbudowie, która w gruncie rzeczy przemieniła większość stadionu. Jednakże ta część została uznana „największą, najdroższą i najambitniejszą inwestycję w historii klubu” przez prezesa Martina Edwardsa. 4000 ton stali i 4500 ton betonu – to część rzeczy jakie zużyto na to przedsięwzięcie, całość kosztowała 19 mln funtów. W 1996 roku w podczas oficjalnego otwarcia zgromadzonej publiczności zaprezentowano nową trzykondygnacyjną Trybunę Północną. Może ona pomieścić 25110 kibiców, dzięki czemu pojemność stadionu wynosi 68217, co sprawia, że Old Trafford jest drugim (po nowym Wembley), najbardziej pojemnym stadionem na Wyspach Brytyjskich. Ciekawostką dotyczącą budowy możemy uznać również fakt, że przy konstrukcji dachu wykorzystano 58-metrowy wspornik. To największy taki element na świecie zastosowany przy budowie trybuny na stadionie piłkarskim. Sektor posiada rzędy dla VIP-ów. Co więcej, zamiast krzesełek zasiadają oni na obitym skórą miękkim fotelu. Każdy ma miejsce oznaczone złota tabliczką z wygrawerowanym imieniem i nazwiskiem! Któż z was nie chciałby zasiąść na OT, a przed sobą ujrzeć swojego imienia i nazwiska wypisanego na kawałku złotego metalu? Taki oto VIP ma przed sobą również specjalny ekran, na którym za pomocą pilota może sprawdzić wyniki innych meczów, tabele z wynikami z innych kolejek, dane dotyczące przeciwnika i tego typu rzeczy. Może również zamówić coś do jedzenia. Do własnej dyspozycji ma też specjalny sprzęt nagłośniający, dzięki któremu może wybrać miejsce ze stadionu, z którego chce słyszeć dźwięk czy też „odszyć” się od pozostałych kibiców obecnych na Old Trafford. Trybuna posiada 31 apartamentów, które można wynająć prywatnym ludziom. Taki apartament składa się z dużego pokoju, który posiada bogate wyposażenie, a jedna ze ścian ma bardzo duże okno, przez które widać stadion i umożliwia obserwację wydarzeń na boisku. Za North Stand mieści się całe zaplecze obiektu. Między innymi klubowe muzeum oraz Red Cafe. Tył Trybuny Północnej to jednocześnie część frontowa obiektu.

Tak jak już wcześniej obiecałam, przy omawianiu Trybuny Południowej zajmiemy się teraz tunelem dla piłkarzy. A więc tak – stary tunel został ochrzczony przez Anglików „The Old Players Tunnel” (Tunelem Starych Piłkarzy). Znajduje się on we wcześniej już wymienionej The South Stand. Został zbudowany w 1910 roku. Był to pierwszy (ale nie ostatni) tunel stadionu Old Trafford. Służył piłkarzom przez 83 lata. Warto dodać, że jest on jedyną częścią stadionu wybudowanego w 1910 roku, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Jest on w pewnym sensie „słynny” z tego faktu, iż jest jedyną budowlą pamiętającą wszystkie mecze odbywające się na obiekcie. Ba, pomyślcie, ile w przeciągu tych 83 lat przewinęło się przez niego sławnych i zasłużonych nazwisk! W 1993 roku został przeniesiony na róg pomiędzy sektorem południowym a zachodnim. Jednakże stary tunel nie został całkowicie zlikwidowany – pozostał i teraz jest otwierany na specjalne okazje oraz dla zwiedzających. Teraz przyszedł czas na kilka słów o nowym tunelu. Jak już wyżej wspomniałam, znajduje się w rogu, łącząc dwie trybuny zachodnią i południową. Zbudowano go w 1993 roku, kiedy to trwała wielka przebudowa stadionu. Podczas gdy piłkarze wybiegają na murawę lub z niej schodzą, rękaw, tworzący zakończenie tunelu, wydłuża się w celu ochrony zawodników przed kibicami.

I tak właśnie docieramy do chyba najważniejszego miejsca dla piłkarzy na stadionie. Boisko. To o nim teraz będziemy mówić. Murawa na Old Trafford zawsze jest w znakomitym stanie. Boisko ma wymiary 106 na 64,9 metrów. Trawa na nawierzchnię została sprowadzona z USA, a nazwano ją „Kentucky Blue”. To specjalny rodzaj, który jest odporny na trudne warunki pogodowe, nie potrzebuje dużo słońca, dzięki czemu rośnie bez problemu przez cały rok. Obsługa kosząca trawę ma do przejścia za każdym razem… 8 mil! Aby „ulepszyć” wygląd murawy zainstalowano specjalny system nawadniający, który utrzymuje odpowiedni poziom wilgotności. Wytryskuje on wodę na wysokość 22,5 cm. W jedną minutę spryskiwania zostaje zużyte 55 galonów wody. Jednakże częściowo zwraca się ona, ponieważ pod murawą zainstalowano specjalne rurki, które odprowadzają wodę nie zatrzymaną przez trawę. Już od bardzo dawna nie zdarzyło się tak, żeby na Old Trafford odwołano mecz z powodów złych warunków atmosferycznych. Zawdzięczamy to wspaniałej obsłudze oraz systemowi podgrzewania płyty boiska. To tyle co do murawy ;).

Naszym następnym „etapem” jest pomieszczenie kontrolne, które znajduje się w południowo-wschodnim narożniku stadionu. No właśnie: co to jest? Już tłumaczę. Pracują tutaj ludzie, którzy są odpowiedzialni za bezpieczeństwo na stadionie. Do swojej dyspozycji mają 36 ekranów, gdzie wyświetlane są obrazy z kilkunastu, kilkudziesięciu kamer znajdujących się na stadionie i wokoło niego. Mogą one się obracać oraz wykonywać zbliżenia, aby kontroler mógł wyłapać z tłumu źle zachowującą się osobę. Całe OT otoczony jest specjalnymi elektronicznymi bramkami, których sygnał dociera do tego pomieszczenia, dzięki czemu kontrolerzy wiedzą, ile osób znajduje się w danej chwili na obiekcie czy w danym sektorze. Co więcej, aby zwiększyć bezpieczeństwo klub wynajmuje porządkowych i ochroniarzy. Jednakże na stadionie podczas odbywania się meczy muszą być obecni również policjanci. Wszystko dlatego, iż jak nakazuje brytyjskie prawo, tylko oni mają prawo zatrzymać lub aresztować chuligana. W dniu meczu wszystkie te urządzenia, jak i służby muszą przejść specjalne testy, aby mieć pewność, że wszystko jest w najlepszym porządku. Poza tym zawsze jest tu obecnych 12 lekarzy i ta sama liczba pielęgniarek, porozmieszczanych we wszystkich sektorach. OT posiada również 3 gabinety lekarskie. Świadczy to o tym, że zawsze na stadionie jest najlepsze bezpieczeństwo i opieka medyczna. Można zatem śmiało powiedzieć, że pod tymi dwoma względami (i nie tylko) to jeden z najlepszych stadionów na Wyspach. Jak nie najlepszy, ale nie mnie to oceniać.

Szatnie – to teraz one idą „pod nóż”. Znajdują się one w południowo-zachodnim narożniku stadionu, pod trybunami. Szatnia gości jest wyposażona mniej bogato niż piłkarzy Manchesteru United. Pomieszczenie dla zawodników Czerwonych Diabłów mieści 22 piłkarzy. Zaopatrzona jest w 2 łazienki, 6 prysznicy, jaccuzi, baseny, saunę oraz toalety. W szatni odbywa się zazwyczaj ostatnie poinformowanie zawodników, w czym pomaga sprzęt audio-video i tablica. Zatrudniany jest też specjalny manager, który jest odpowiedzialny za dobranie stroi. Musi znać on upodobania piłkarzy oraz być zawsze przygotowanym w razie szybkiej zmiany pogody. Dba on również o zabranie koszulek na mecze wyjazdowe czy przeniesienie ich do klubowej pralni po meczu.

Teraz po kolei zajmiemy się stanowiskami komentatorskimi, studiem radiowym i salą konferencyjną. A więc:

Stanowiska komentatorskie umieszczone są pod dachem The South Stand, południowej trybuny stadionu. Każdy komentator ma do dyspozycji własny ekran, dzięki któremu może obejrzeć powtórkę danej sytuacji lub poprosić o interesujące go statystyki. Jako jeden ze sponsorów oraz posiadacz praw na pokazywanie transmisji meczy odbywających się na Old Trafford telewizja Sky Spotrs ma specjalne stanowisko dla swojego komentatora. To ba, nie tylko ona! Również telewizja MUTV nie mogłaby się przecież obejść bez takowego stanowiska. Prócz przed chwilą wymienionych osób mecze komentują komentatorzy radiowi (m.in. MU Radio) oraz internetowi (ManU FreeNet).

Studio radiowe. To miejsce, z którego nadaje Manchester United Radio (O! Cóż za zaskoczenie!). Relacja na żywo prowadzona jest tylko i wyłącznie, kiedy Czerwone Diabły grają na OT. Wystarczy wtedy wrzucić 1413 AM i usłyszymy Matta Proctora, a w tle rozkrzyczanych kibiców United.

Ostatnia z trzech obiecanych rzeczy – ale nie, nie cieszcie się za wcześnie, nie ostatnia w całej notce – czyli sala konferencyjna. Jak sama nazwa już nam zdradza jest to oczywiście sala, w której odbywają się konferencje prasowe. Są tu miejsca dla 54 dziennikarzy, jednak czasami są takie chwile, kiedy wchodzi ich więcej. Na przeciw nim ustawione jest 5 foteli, na których zasiadają po meczu managerowie obydwu drużyn i od czasu do czasu towarzyszący im piłkarze. To również tutaj dokonywane są między innymi prezentacje nowych piłkarzy, podawania oficjalnych informacji czy oświadczeń klubowych itp.

Muzeum

Obok Red Cafe i Megastore znajduje się muzeum. Otworzono je w kwietniu 1998 roku przez króla futbolu – Pele. Warto dodać, że cieszy się niesłychaną popularnością. Rocznie odwiedza je średnio ok. 200 tys. ludzi! Zajmuje 3 piętra i, tak jak kawiarnia i sklep, jest wbudowane we wschodnią trybunę stadionu. Kiedy oglądamy wszystkie pamiątki, takie jak puchary, proporczyki, setki, tysiące zdjęć, koszulki zawodników itp., towarzyszą nam nadzwyczajne uczucia, upamiętniają słodki smak sukcesu, jak i gorycz porażki. Muzeum ma kilka działów. Dla mnie każdy z nich ma całkiem inne znaczenie, pewnie tak jak i dla Was. Może wymienię je i omówię po kolei.

The Trophy Room

Czyli Galeria Trofeów. W tym dziale znajdują się wszystkie trofea zdobyte od czasów 1908 roku, kiedy to Diabły zdobyły pierwsze mistrzostwo kraju i Tarczę Dobroczynności, do niedawnych, obecnych. Jak na razie United może się szczycić m.in. 16 pucharami za zdobycie mistrzostwa kraju, 11 Pucharami Anglii, 2 Pucharami Ligi Angielskiej, po jednym Pucharze Interkontynentalnym, Zdobywców Pucharów i Superpucharze Europy oraz dwoma, ale chyba najważniejszymi dla piłkarzy, trenerów i oczywiście kibiców Pucharami Europy.

The Treble Exhibition

Po samym początku nazwy wiemy już, że to pomieszczenie, ta wystawa zawiera wspomnienia należące do tego wspaniałego sezonu, tego magicznego czasu kiedy to sięgaliśmy po Potrójna Koronę. Zapewne dla każdego kibica, jak i dla mnie czy pamiętającego te czasy, czy też nie, to zaczarowane miejsce.

The Legend’s Corridor

To nic innego jak korytarz sław. Jednakże ta część jest zarezerwowana dla najlepszych z najlepszych. Law, Best, Charlton i mój ulubiony Cantona to tylko niektóre nazwiska, które możemy tam ujrzeć. Tylko tutaj możemy znaleźć bezcenną kolekcję pamiątek i wspomnień po tych wspaniałych piłkarzach.

The Munich Disaster

Dokładnie… Munich… tak, tak, po raz kolejny przyznaję Wam rację. To najsmutniejsza, przywołująca we mnie, jak i innych kibicach United najstraszniejsze emocje sala. Miejsce upamiętniające tragedię pod Monachium. Chyba nikomu nie muszę jej przypominać… Możemy przeczytać tu informacje o tym wielkim dramacie, znajdziemy fotografie, wycinki z gazet przypominające ten straszliwy dzień 6 lutego 1958 roku…

Roll of Honour

To już jedna z milszych sal. Kiedy tam wejdziecie, nie wiedząc, gdzie jesteście, może wam się wydawać, że ściana ma bardzo ładną tapetę w jakieś literki. Ale nie. To kolejna z niezwykłych sal w muzeum. Znajdziecie na niej setki nazwisk zawodników, którzy kiedykolwiek włożyli na siebie trykot i zaprezentowali Manchester United od 1886 roku. Znajduje się również miejsce dla wielu kolejnych.

To tylko kilka sal. Nie należy zapominać o działach z koszulkami United, od najdawniejszych czasów, po dzisiejsze. Spotkamy też pomieszczenie poświęcone managerom, kibicom oraz ich historii. Jeżeli ktoś z Was, tak jak ja, jest miłośnikiem cyberprzestrzeni może odbyć wirtualna podróż po Man-U-Net. Co to jest? To nic innego jak ogromna baza danych, w której za pomocą ekranu działającego na dotyk znajdziecie dane o dowolnym meczu diabłów rozegranego w dowolnym sezonie. Co więcej, znajdziecie informacje o legendarnych graczach oraz obecnych. Nie będę ukrywać, że to moja ulubiona sala i zapewne kiedy ją odwiedzę, spędzę przy niej wiele czasu ;].

Na całym Old Trafford znajduje się wiele pomników. Między innymi monument Denisa Law i sir Matta Busby’ego. Pomnik Denisa Law – wspaniałego kiedyś napastnika Czerwonych Diabłów – znajduje się na jednej z trybun. Na zachodnim sektorze, który nosi potoczna nazwę Stratford End. Chyba nikogo nie dziwi to, że akurat tutaj – Denis Law był jednym z dwóch królów tejże trybuny. Drugim opisywanym przeze mnie monumentem jest pomnik sir Matta Basby’ego. To właśnie nazwisko zna chyba każdy kibic United. Jeżeli nim nie jest, czy też nie wie, wystarczy, że spojrzy na nazwę ulicy położonej przy stadionie, a od razu z pewnością domyśli się, że był to jakiś wielki człowiek. No i oczywiście będzie miał rację. Przecież zwykła osoba nie byłaby warta pomnika przy tak wspaniałym stadionie, tak wspaniałego zespołu. Pomnik sir Matta Busby’ego został wystawiony na cześć wielkiego managera MU, a zwłaszcza tego, co zrobił dla futbolu brytyjskiego i światowego, jak i tego „małego”, lokalnego, klubowego. To on przezwyciężył i odbudował zespół po tragedii w Monachium, to on powiódł United na sam szczyt. Wiem, miałam mówić o pomniku, a nie o samej osobie Busby’ego, lecz wybaczcie – nie potrafiłabym ominąć przedstawienia sylwetki tego wspaniałego człowieka, pisząc o jego pomniku. Ale ok, już przechodzimy do monumentu. A więc: został oficjalnie odsłonięty w maju 1996 roku. Przedstawia postać Busby’ego ubranego w brytyjski garnitur z lat 60. W jednej ręce trzyma piłkę, drugą podpiera się pod bokiem. Znajduje się na zewnętrznej ścianie wschodniej trybuny, przy ulicy sir Matta Busby’ego.

Zegar Monachijski

Po raz kolejny będę wracać do tej straszliwej katastrofy w Monachium. Wszystko to dlatego, że zajmę się omawianiem kolejnego miejsca na stadionie poświęconego historii, a mianowicie Zegara Monachijskiego. Tylko raz do roku pokazuje on właściwą godzinę, Tym dniem jest 6 luty, godzina 8:45. „February 6th 1958 Munich” taki napis widnieje na zegarze, upamiętniającym tę katastrofę. Patrząc na niego, nie trudno o łzy w oczach. Umieszczony jest na ścianie Trybuny Południowej. W tym nieszczęśliwym wypadku na miejscu zginęło przecież 22 ludzi, w czym 7 piłkarzy Manchesteru United. Kilkanaście dni później w szpitalu zmarł Duncan Edwards. Wybaczcie, ale nie potrafię ująć w słowa tego, co się tam wydarzyło, uczuć, które towarzyszą mi przy pisaniu tego kawałka tekstu.

Po rozbudowaniu East Stand pojawiło się na niej wiele pokoi, biur oraz Megastore. No właśnie – Megastore. Teraz opowiem o tym właśnie miejscu. Co to? Właściwie to nic innego jak sklep fanów Manchesteru United. Możecie tu kupić tu prawdę mówiąc wszystko, co jest związane z Czerwonymi Diabłami. Począwszy od oryginalnych kostiumów po ich tańsze repliki, zdjęcia, czapki, flagi, kubeczki, sprzęt sportowy, a skończywszy na… bieliźnie! „Mega sklep” zajmuje powierzchnię 18 tysięcy stóp kwadratowych i jest największym sklepem jaki można obecnie spotkać na wszelakich stadionach. Robiąc zakupy, na ekranach telewizyjnych mamy możliwość oglądania najlepszych akcji w wykonaniu piłkarzy Manchesteru United. Jest tutaj 25 stanowisk kasowych, więc nie ma powodu martwić się o stanie w długich kolejkach. Rzeczą, która zwróciła moją największą uwagę, jest wyświetlana przez cale pomieszczenie cyfra siedem. Nie trudno się domyśleć dlaczego akurat to „siódemka”. Chyba każdy kibic United wie, że to na Old Trafford niezwykły numerek. Poza tym po całym sklepie na filarach rozmieszczone są zdjęcia sławnych „siódemek” w historii klubu. Ale jest tez jedna wręcz niesamowita rzecz. Są tu bardzo duże (można by nawet rzec „ogromne”) ekrany, na których można obejrzeć klipy promocyjne artykułów, które oferuje sklep.

Red Cafe to moim zdaniem jedno z najbardziej niezwykłych miejsc na Old Trafford. O nadzwyczajności tego miejsca świadczy m. in. to, iż cały lokal urządzony jest w barwach klubowych. Co ciekawe, kiedy do rąk bierzemy kartę dań, na okładce nie zobaczymy jakiś smakowitych kąsków, lecz cieszących się piłkarzy! Jednak menu jest bardzo obszerne i każdy znajdzie coś dla siebie. Na ścianach zainstalowano ekrany, na których bez przerwy (i chociaż trudno w to uwierzyć, można by rzec: „do znudzenia”) pokazywane są akcje Diabłów. Kiedy już znajdziecie się w Red Cafe, radzę mieć uwagę na drzwi, bo nigdy przecież nie wiadomo, kto akurat może wejść.

Tak właśnie powoli doszliśmy do końca naszej małej „wycieczki” po tym pięknym stadionie. Zapoznaliśmy się z historią i wyglądem obiektu. Ale czy to jest najważniejsze na Old Trafford? Może w pewnym sensie tak, ale nie tak do końca. Najważniejsza jest ta wspaniała atmosfera, atmosfera, która jest, była i będzie dla mnie najlepszą na świecie. Najważniejsi są rozkrzyczani kibice, skandujący nazwę swojego klubu, to, że ten obiekt podczas każdego meczu wypełnia się do ostatniego miejsca, to, że ten stadion po prostu żyje i tętni życiem! Ten stadion dla każdego z nas jest niezwykłym, nadzwyczajnym miejscem, w którym spełniają się najskrytsze marzenia. Nie bez powodu został więc nazwany przez Bobby’ego Charltona Teatrem Marzeń?