Dlaczego Dimitar Berbatov jest piłkarskim artystą?

Istnieje na świecie kilku piłkarzy, których każdy bez wątpienia może nazwać wirtuozami w swoim fachu. Doskonałym przykładem wydaje się być Lionel Messi, wszyscy profesjonalni obserwatorzy footballu zdają się być jednomyślni co do tego, żaden z nich nie uważa Argentyńczyka za przereklamowanego piłkarza. Takie zjawisko występuje w świecie piłki nożnej bardzo rzadko. Jeśli chodzi o Dimitara Berbatova opinie są bardziej podzielone, co jest już bardziej powszechnym zjawiskiem w ocenach piłkarzy. Rzadkością jest również, aby jeden piłkarz wzbudzał ekstremalnie skrajne emocje u profesjonalistów.

Ludzie, którzy oceniają Bułgara najczęściej dzielą się na dwa obozy, jedni uważają go za błyskotliwego piłkarza i są pod wielkim wrażeniem jego umiejętności, drudzy natomiast są zdania, że jest on leniwym zawodnikiem, którego cechuje brak zaangażowania. Przynależność do któregoś z obozów najczęściej zależy od footballu, jaki lubimy oglądać. Jeśli jesteś fanem piłkarzy biegających całe spotkanie i notorycznie zmieniających pozycje, których wkład w dane spotkanie jest mierzony w litrach wylanego potu, gra Bułgara będzie Cię denerwować, bo to całkowicie nie jego styl gry. Uważasz, że powinien tak grać? Dlaczego?

Przecież to oczywiste, że nie zatrudniasz artysty do pracy w kopalni. Większość pracy Dimitara pozostaje jednak niezauważona przez tych doceniających tylko zawodników biegających jak wściekłe psy po boisku. Jego wspaniała umiejętność znalezienia wolnego miejsca dla siebie oraz dla partnerów z drużyny pozostaje kompletnie w cieniu, a tak naprawdę jest przejawem wielkiej boiskowej inteligencji. Dodatkowo w tym roku napastnik Manchesteru United do swojej kreatywnej gry dorzucił kilka bramek, co z pewnością przysporzyło mu jeszcze więcej fanów, lecz jednak większość opinii, włącznie z opinią zarządu, jest ciągle bez zmian, mianowicie, że Bułgar jest zawodnikiem luksusowym, któremu obcy jest smak walki w okopach. Może to rzeczywiście być prawdą, jednak to mnie nie przekonuje jako neutralnego obserwatora, który zawsze podziwiał rzemiosło i postęp w piłce nożnej. Co nie zmienia faktu, że uwielbiam Berbatova za bycie piłkarzem dość unikalnym, nie wielu takich zawodników jest na świecie.

Cechuje go powiew nonszalancji, umiejętności i zrozumienie, że nie ma sobie równych. Sposób w jaki podaje bądź oddaje strzał zewnętrzną częścią stopy to prawdzie dzieło sztuki. Wydaje się, że najlepsi piłkarze zawsze potrafią znaleźć dla siebie miejsce i czas, a wszechświat wygląda jakby poruszał się dla nich zdecydowanie wolniej niż dla reszty zwykłych śmiertelników. Z pewnością nie możemy nazwać Dimitara Panem Konsekwentnym, ponieważ nie zaprezentuje nam w 7 przypadkach na 10 wspaniałego widowiska, jednak taką przewidywalność niektórzy przypisują mniejszym talentom. W pewnym stopniu Berbatov może przypominać piłkarza z przeszłości, gdzie w piłce nożnej chodziło bardziej o umiejętności niż o fizyczność. Gdzie gra była dużo wolniejsza, a większość utalentowanych zawodników dążyła do wygranej poprzez fantazję i styl. Podobne emocje jak Bułgar wzbudzali na przykład Rodney Marsh, Stan Bowles, Eddie Gray i nawet George Best, potrafili oni podobnie jak Berbatov mieć duże wahania formy, a jednak nazywani są genialnymi legendami footballu.

Podsumowując, Dimitar Berbatov jest prawdziwym artystą na boisku, jednak jego sztuka może nigdy nie znaleźć akceptacji wśród tłumu. Bardzo możliwe, że brak akceptacji wśród kibiców idzie w parze z boiskowym geniuszem.