Nie przegap
Strona główna / Manchester United / Sir Alex Ferguson – dwie dekady dominacji

Sir Alex Ferguson – dwie dekady dominacji

Sir Alex Ferguson – dwie dekady dominacji
23 lata temu, człowiek o nazwisku Alexander Chapman Ferguson został mianowany managerem Manchesteru United. Dziś Sir Alex jest najbardziej zasłużonym managerem z największą liczbą trofeów w historii brytyjskiego futbolu. Jego geniusz taktyczny, inspirująca osobowość i olbrzymia koncentracja pozwoliły mu dojść wyżej niż innym. Jest prawdopodobnie jedyną niezastąpioną szczeliną w zbroi Manchesteru United, a jego osiągnięcia mówią same za siebie, jednak żeby zdominować ligę na dwie dekady potrzeba czegoś więcej niż jedynie przebiegłości taktycznej i odpowiednich umiejętności postępowania z ludźmi.

»Podyskutuj na forum: Sir Alex Ferguson

Nos do talentów

Jeśli będziemy o niego dbać w odpowiedni sposób, stanie się jedną z największych gwiazd futbolu.

Sir Alex Ferguson o Ronaldo

Umiejętność Sir Alexa do wykopywania surowych talentów i rozwijania ich do poziomu supergwiazd jest prawdopodobnie niezrównana, chociaż Arsene Wenger ma także znaczące dokonania w tej kwestii. Jednak tym, co odróżnia Sir Alexa od innych jest fakt, że zauważa on nie tylko umiejętności piłkarskie; potrafi także ocenić czyjś charakter i umiejętność działania pod presją. Można było to obserwować podczas finału the Champions League, kiedy Anderson, nastolatek grający swój pierwszy sezon w klubie, wyszedł i spokojnie wykonał swój rzut karny, podczas, gdy niektórzy dalece bardziej doświadczeni gracze nie podołali podobnemu zadaniu. Beckham, Giggs, Scholes, Vidic i Ronaldo wszyscy byli relatywnie nieznanymi graczami, kiedy przybyli do klubu, ale stali się kluczowymi w zwycięstwach w europejskich pucharach. Cantona, Schmeichel i van der Sar zostali pozyskani w efekcie okazyjnych transakcji.

Dyscyplina

Nigdy nie powinieneś pozwolić graczom na prowadzenie klubu piłkarskiego i nie powinieneś pozwolić fanom na prowadzenie klubu piłkarskiego. Ktoś musi stać na czele, i manager jest do tego najlepszą osobą.

Jest znany z utrzymywania bardzo wysokich standardów zarówno na jak i poza boiskiem. Jego ostra polityka spowodowała, że takie supergwiazdy jak Beckham, Stam i van Nistelrooy zostali wyrzuceni z klubu, gdy przekroczyli granicę. Potrafił wydobyć to co najlepsze z Cantony, który był wielokrotnie wcześniej uczestnikiem przepychanek ze swoimi kolegami z drużyny, a nawet przełożonymi. Pomógł także gorącokrwistym graczom, jak Rooney i Ferdinand, okiełznać ich gorący temperament. Jego słynna metoda „suszarki do włosów” była narzucona na kilka z największych nazwisk w futbolu.

Chroniąc swoich graczy

Wayne rozumie, tak jak Ryan Giggs zrozumiał i Cristiano rozumie, że nie oczekujemy od niego zdobycia szczytu już jutro. Ogromnym zagrożeniem w przypadku młodych graczy jest żądać od nich zbyt wiele zbyt szybko. Pozwolimy mu wydorośleć i rozwinąć się tak spokojnie, jak to możliwe.

Mimo wysokich oczekiwań względem swoich graczy, zawsze chronił ich w trudnych dla nich momentach. Trzymał Ryana Giggsa i Wayne Rooneya z dala od nadmiernej obecności w mediach kiedy wtargnęli na scenę, jako „Cudowne Dzieci”. Nieprzerwanie broni Rooneya mimo krytyki pod jego adresem spowodowanej brakiem zdobywanych bramek. Stał po stronie Cantony podczas sławnego incydentu z kopnięciem Kung-Fu i uchronił Ronaldo przed publicznym gniewem po mistrzostwach świata w 2006 roku.

Głód Tytułów

Po skończonym meczu, Puchar Europy będzie tylko dwa metry od Was i nie będzie Wam dane go dotknąć, jeśli przegramy. Dla wielu z Was będzie to najbliższa odległość na jaką się do niego kiedykolwiek zbliżycie. Nie ważcie się wracać tu bez dania z siebie wszystkiego.

Sir Alex Ferguson w przerwie meczu w finale Champions League w 1999 roku.

Sir Alex jest urodzonym zwycięzcą. Nienawidzi przegrywać i napełnia swoich graczy tym podejściem; podejściem, które doprowadziło jego drużynę do zwycięstwa w finale Champion League po fatalnej pierwszej części meczu czy pozwoliło United przejść od niekorzystnego 3-0 do zwycięstwa nad Spurs 5-3. Odroczył już wielokrotnie swoje przejście na emeryturę twierdząc, że wciąż ma pragnienie zdobywania kolejnych trofeów i tytułów.

Nieważne, czy chodziło o przystosowanie jego drużyny do innego stylu gry w europejskich pucharach w latach 90-tych, czy spasowanie ataku Rooney-Tevez tak, żeby działał niezawodnie, Sir Alex zawsze znajduje odpowiedni sposób na rozwiązywanie trudnych sytuacji.

Kiedy zaczynał, jego rywalami byli tacy, jak Souness, Venebles czy Dalglish którzy, pomimo podobnego wieku, odeszli w zapomnienie. To tylko udowadnia, że ewoluował on, odnajdując się w zmieniającej się kulturze futbolu, w procesie wprowadzania rewolucyjnych pomysłów i taktyk (czy nawet powiedzeń takich jak “squeaky-bum time” czyli „czas piszczących zadków”). Jego podejście i wiedza taktyczna pozwoliła mu się dostać na szczyt, ale to jego osobisty pęd i umiejętność ewoluowania pozwoliły mu utrzymać się tam przez ponad dwie dekady.

Ekscentryczny Styl

Mówią, że jest inteligentnym człowiekiem, prawda? Mówi pięcioma językami! Mam tu piętnastoletniego chłopaka z Wybrzeża Kości Słoniowej, który mówi pięcioma językami!

Ferguson o Arsenie Wengerze

Sir Alex wielokrotnie używał mediów w sposób przynoszący mu korzyści. Sławny ze swoich gierek umysłowych i złośliwych przytyków w stronę managerów drużyn przeciwnych, wielokrotnie wychwalał swoich graczy publicznie. Nigdy nie bał się także ponosić ryzyka, jak w przypadku zwolnienia Jima Leightona przed finałem pucharu FA w 1990 roku, czy gdy podpisywał kontrakt z Ericiem Cantoną już wtedy sławnym z powodu swojej wątpliwej dyscypliny, czy też gdy zastępował większość swojego składu młodzikami w 1994, który to ruch Alan Hanson skomentował „Nigdy nie wygrasz niczego z dziećmi”. Za każdym jednak razem zmuszał swoich krytyków do odszczekiwania tych słów.

Gdy ten temperamentny Szkot obejmował utalentowany, lecz wciąż głodny tytułów zespół Manchesteru United w 1986 roku, jego podstawowym celem było zrzucenie Liverpoolu „z grzędy”. 23 lata później osiągnął on o wiele więcej. Doprowadził klub na szczyt nieosiągnięty nawet za czasów legendarnego Sir Matta Busby’iego.

W przeciwieństwie do innych managerów, kładących nacisk na cierpliwe i zdyscyplinowane podejście, w świetle zwiększających się finansowych argumentów, on osiągnął wszystko grając „piękną grę” w sposób, w jaki powinna być grana. Sławny zarówno ze swoich chwytliwych powiedzonek, jak i z nieustannego żucia gumy, Sir Alex jest obdarzony najwyższą dozą szacunku zarówno pośród fanów jak i rywali.

Deklaracją, że przed emeryturą chce zdobyć trzeci tytuł Champions League (wygłoszoną zaraz po tym, jak zdobył swój drugi tytuł!), człowiek, który o mało nie został zwolniony w 1990 roku, jeszcze raz ostrzegł swoich rywali, że wciąż ma w sobie niezbędny ogień i ikrę do walki.

Alex przeszedł z Manchesterem United najbardziej fantastyczną drogę, i uczynił z tego klubu to, czym zawsze myśleliśmy, że był – numerem jeden.

Sir Bobby Charlton

Źródło: Soccerlens

Przewiń na górę strony